Mateusz z GRH4PPL Kielce

piątek, 4 września 2009

Westerplatte 01.09.09 70-rocznica wybuchu II Wojny Światowej

Obchody 70 rocznica wybuchu wojny na Westerplatte.
Nasz tegoroczny wyjazd na Westerplatte byl 3 dniową wyprawą. Z Kielc ruszamy busem w 9 osób 30 wrzesnia. Na poczatku meldujemy sie w Rudzie Malenieckiej gdzie najpierw uczestniczymy w mszy swiętej a nastepnie dolączamy do innych rekonstruktorow i uczestniczymy w inscenizacji. Nastepnie przyszle pora na druga czesc inscenizacji. Wsiadamy w busa i jedziemy w strone Konskich gdzie rozgrywa sie druga czesc bitwy. Wieczorem dojezdzamy do w okolice Sochachachaczewa.
31.09.09 Z rana dojezdzamy do Sochaczewa. Inscenizacja rozgrywa sie w parku przed glownym wejsciem do Muzeum Pola Bitwy w Sochaczewie. Zolnierze sa, bron hukowa jest, artyleria jest, Niemcy są, walka się zaczyna. Wystawiamy zespół Lekkiego Karabinu Maszynowego 08/15,granatnik wz.35 oraz sekcję Przysposobienia Obronnego Kobiet. Cała inscenizacja trwa około 20 minut. Polacy wygrywają. Zdarzenie to przedstawiało historyczną bitwę o Sochaczew w 1939 roku. Warto wspomnieć że byliśmy oglądani przez uczestników Światowego Zjazdu Polskich Kombatantów. Wyruszamy na Westerplatte.
1.09.09
Na Westerplatte okazujemy się jedyną obecną grupą rekonstrukcji historycznej z 1939. Rozkładamy sie na Mewim Szańcu (w jego okolicy Schleswig-Holstein oddał pierwsze strzały).
W obchodach o 4.45 pod pomnikiem uczestniczy 5 osób w mundurach z "trzydziestego dziewiątego". Trzy osoby obstawiają wystawiają poczet ze sztandarem 4 Pułku Piechoty Legionów (z tego kieleckiego pułku 68 bohaterów broniło Westerplatte przez 7 dni), dwie osoby asystowały kapitanowi Ignacemu Skowronowi ( 94-letniemu obrońcy Składnicy Tranzytowej, jednemu z 4 żyjących obrońców) w ridze i pod pomnikiem Obrońców Wybrzeża. Na polu pod pomnikiem rozstrawiona była scena z telebimami którą otaczała ogromna ilość miejsc siedzących(w rozstawionych na popołudniową uroczystość).
Wchodząc z rana na teren można było się poczuć jakby się było na lotnisku. Rentgen do prześwietlania bagażu podręcznego, bramki wykrywające metal i "Borowiki" którzy się pytali czemu mamy aż tyle matalowych guzików w mundurze w czasie gdy sprawdzali nas ręcznym wykrywaczem matalu. Nie bralismy replik mauserów i bagnetów bo spodziewaliśmy sie takiej sytułacji.
Wchodzimy na pierwszą uroczystoć, na drugą się nie dostajemy...

20.08.2009 Spotkanie urodzinowe w Klubie Garnizonowym z kpt Skowronem

20.08.2009 Spotkanie urodzinowe w Klubie Garnizonowym z kpt Skowronem

zalanczam material BBC(po angielsku)

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8225093.stm

"A group of young people dressed in period uniforms marched in with the Polish standard. People take the war seriously here."

niedziela, 21 czerwca 2009

Święto Kielc 2009

Sobota, 20.06.09 Pokaz GRH 4PPL na ul. Sienkliewicza na stoisku Muzeum Historii Kielc. Pokazujemy RKM wz.8/15, Granatnik wz.39 oraz Mausery wz.29 i 98. W między czasie ćwiczymy musztrę. Największe zainteresowanie bylo jak pokazywalismy obsluge RKM.

---------------------------------------------------------------------
zdjęcia zapożyczone z fotoforum gazety wyborczej

oraz
Paweł Zawadzki
http://jakiecudne.pl
Świętokrzyskie. Jakie cudne."

piątek, 22 maja 2009

Mauser wz.98 i wz.29

Mauser wz.98 miał szerokie zastosowanie w czasie I Wojny Swiatowej. Na jego wzór powstał karabinek wz.29. Ma lepsye parametrz od wz.29. Wz. 29 w porównianiu do 98 by ł używany w artylerii, jednostkach saperskich, u kawalerii. Wz. 98 głównie u piechoty. Był też wz.98k , jest w nim kilka róznic pokazanych na schematach w porównaniu do polskiego wz.29. W 1934 roku postanowiono wznowić produkcję karabinu wz.98, a właściwie jego udoskonalonej wersji wz.98a (miała ona nowy celownik krzywiznowy z krzywizną na podstawie, a nie na ramieniu oraz nowe mocowanie bagnetu pochodzące z wz.29). Wyprodukowano ich okolo 44500 sztuk w Państwowej Fabryce Broni w Radomiu w latach 1936-1939.

w Kilka porówniań, schematów, przekrojów, części Mausera wz.29 i Mausera wz.98.

niedziela, 17 maja 2009

12 maja 2009 r Rocznica śmierci Marszałka

Artykol z gazety Echo Dnia.
Ja jestem na pierwszym polanie(trzymam sztandar)

Pałac został wybudowany w 1641 roku. Znajduję się w nim sanktóarium powięcone Józefowi Pilsudzkiemu. Sanktuarium Marszałka Józefa Piłsudskiego i Muzeum Legionów" zajmuje trzy pomieszczenia w południowo-zachodnim narożniku parteru pałacu biskupów krakowskich w Kielcach: Sanktuarium, Sala Sztandarowa, Baszta. Pierwotnie otwarte od 1938 roku, w czasie wojny zniszczone a odtworzone dopiero w 1990 roku.
Mieści się w pomieszczeniach, które w sierpniu i wrześniu 1914 r. (po zajęciu Kielc przez oddziały strzeleckie) były kwaterą główną Józefa Piłsudskiego, a pałac stał się siedzibą Komisariatu Wojsk Polskich, biura werbunkowego, drukarni, redakcji "Dziennika Urzędowego Komisariatu WP", poczty polowej, biura przepustek oraz intendentury.

Sanktuarium
W osobistym pokoju Komendanta z 1914 r. ozdobionym płytami z marmurów bolechowickich, dębnickich i kararyjskich, umieszczono eksponaty stanowiące przedwojenne wyposażenie tego miejsca: w marmurowej niszy pomiędzy oknami brązowe popiersie Marszałka, wykonane przez St. Rzeckiego. Zdewastowaną po II wojnie światowej rzeźbę zrekonstruował w 1990 r. w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych, artysta rzeźbiarz Krzysztof Nitsch; mundur marszałkowski J. Piłsudskiego eksponowany
w gablocie na ścianie północnej zastąpił zaginiony mundur strzelecki ofiarowany do Sanktuarium w 1938 r. przez żonę Aleksandrę, wnękę z gablotą wieńczył kartusz
z inicjałem "JP", krzyżem Polonia Restituta i buławami marszałkowskimi; w centralnym miejscu, na kolumnie z nieoszlifowanego marmuru dębnickiego z czterema orłami strzeleckimi z inicjałami "JP" na tarczach amazonek, ustawiono w 1938 r. rzeźbę maski pośmiertnej Marszałka wykonaną z alabastru - w 1990 r. zaginiony oryginał zastąpiono gipsową kopią. Sanktuarium ozdobiono detalami kamiennymi i żeliwnymi oraz sztukateriami zawierającymi elementy nawiązujące do motywów strzeleckich, legionowych i chwały wojskowej. Na żyrandolu, portalach, bramkach wejściowych, podłodze i krzyżowym sklepieniu odnaleźć można Krzyż Legionów, inicjały "JP", daty urodzin i zgonu Józefa Piłsudskiego (1867-1935), motyw Krzyża "Polonia Restituta", orły strzeleckie, odznaki 1 Brygady, wężyk generalski. Podobnie ozdobiono zrekonstruowane w 1990 r. kolorowe witraże (pierwotnie wykonane w Krakowskim Zakładzie Witrażów S.G. Żeleński) w oknach na ścianie zachodniej.

Sala Sztandarowa
W Sali Sztandarowej (w 1914 r. pokój komendanta Kwatery Głównej Mieczysława Trojanowskiego), zgodnie z przedwojennymi koncepcjami, umieszczono eksponaty nawiązujące do przewidywanego tutaj Muzeum Legionów. W miejscu sztandarów 1, 2, 3, 4, 5, 6 pułku piechoty legionów, 2 pułku artylerii lekkiej, 2 pułku szwoleżerów,
2 pułku ułanów, umieszczono sztandar 1 Pułku Piechoty Legionów WP, jednostki wywodzącej się z szeregów 1 Kompanii Kadrowej (sztandary z okresu międzywojennego przekazał po II wojnie światowej do Muzeum Wojska Polskiego ksiądz Walenty Ślusarczyk z Nowej Słupii w Górach Świętokrzyskich. Część jego bogatych zbiorów, w tym pamiątki z okresu powstań narodowych oraz sztandar 2 Pułku Artylerii Lekkiej - przed II wojną także w Sanktuarium - znajdują się obecnie w muzeum klasztoru cystersów w Wąchocku). Wnętrze Sali Sztandarowej ozdobiono w 1938 r. marmurową posadzką ułożoną w szachownicę, żeliwnym świecznikiem, inskrypcją "JÓZEF PIŁSUSDSKI"; uchwyty sztandarów odlane z żeliwa posiadały motyw Krzyża "Polonia Restituta", a okna (projekt i wykonanie w Krakowskim Zakładu Witrażów S.G. Żeleński) wypełniono w 1938 r. gomółkami.

Centralne miejsce na wprost wejścia zajmuje obecnie obraz lwowskiego malarza-batalisty Stanisława Batowskiego przedstawiający "Wkroczenie strzelców
J. Piłsudskiego do Kielc". Artysta uchwycił moment przywitania przez kielczan strzelców wraz z Józefem Piłsudskim, Kazimierzem Sosnkowskim i Tadeuszem Kasprzyckim na ulicy Dużej (obecnie Jana Pawła II) 12 sierpnia 1914 r. (przed wojną obraz ten stanowiący główną część tryptyku znajdował się od 1935 r. w Sali Kominkowej Domu WF i PW im. Marszałka J. Piłsudskiego - Wojewódzki Dom Kultury). Obok niego obraz (oryginał w Muzeum Wojska w Kołobrzegu) przedstawiający potyczkę na ulicy Konstantego (obecnie H. Sienkiewicza) przed Hotelem "Bristol". Trzecia część - walki strzelców pod Karczówką - zaginęła. Całość dzieła St. Batowskiego możemy zobaczyć na szkicu olejnym jego autorstwa.

Warto dodać ze w czasie II WOjny Swiatowej przebywal tu Adolf Hitler.

więcej na

www.mediateka.com.pl/dedal/pdf/nr_11/dedal_11_18_sanktuarium_pilsudskiego.pdf opis sanktoarium ze zdjeciami
http://www.muzeumkielce.net/ Strona glowna Muzeum

O wydarzeniach z sierpnia 1914 r. przypomina również model "Pomnika Czynu Legionowego", odsłoniętego 2 października 1938 r. na Rogatce Krakowskiej
wg projektu Jana Raszki (odtworzony w 1991 r.). Przed nim odbywa się wiele uroczystoci patriotycznych jak np te z 21.03.2009 "odprawa Kielceckiej zmiany jadącej na Westerplatte".

sobota, 25 kwietnia 2009

Mauser po malowaniu

Mauser wz.29 z włozonym odlewem, w czeskiej oryginalnej kolbe.
Odlew pomalowany farbą matową

co daje lepszy efekt. Nalezy pamietac ze jest to aluminium więc bez podkładu(najlepiej uniwersalnego lub do alunimiun) lub bez drugiej warstwy moze się bardzo słabo trzymać.
W Wojsku Polskim kolbę kkonserwowano pokostem co dawało ciemny kolor karabinkowi, a przy tym konserwowało. Wychodzące z produkcji przed wojną były o wiele jaśniejsze.

Czeska kolba mauser wz.24. Jest ona najbardziej zblżona do polsiej wz.29 i dosć łatwo ja dostać w internecie.
oto jej kilka zdjęć:

piątek, 17 kwietnia 2009

Mauser wz 29

Mauser wz. 29.
Na zdjęciu bagnet Perkun wz. 29 z pochwą polską.
Kolba czeska wz.24 + odlew.
Łuski od amunicji hukowej mauser
1 łuska oryginalna 6,7 mm od mausera rok 1937
2 od mosina naboje przewiercone.
kaliber:7,92mm
długość broni:1100mm
długość lufy:600mm
masa broni w oryginale:3,9kg
prędkość początkowa pocisku:845m/s
pojemność magazynka:5

wyprodukowano ok 264 000 egz.

Karabinek wz.29 (karabin wz.29) (kbk wz 1929) polski karabinek (właściwie krótki karabin) produkowany, w latach 1930-1939, w Fabryce Broni w Radomiu w łącznej ilości ponad 264 tys. egzemplarzy.

Historia konstrukcji
Po odzyskaniu niepodległości Wojsko Polskie było uzbrojone w karabiny rosyjskie (Mosin wz. 1891), austriackie (głównie Mannlicher M1895) i niemieckie (Mauser M1898). Wraz z żołnierzami Błękitnej Armii pojawiły się karabiny francuskie (Berthiery i Lebele). Trafiały się także karabiny brytyjskie (Lee Enfield) i japońskie (Arisaka)

W rezultacie w momencie zakończenia wojny polsko-bolszewickiej w 1921 roku armia polska miała na uzbrojeniu około 24 typów karabinów i 22 karabinków strzelających różnymi nabojami. Ponieważ taka mieszanina wzorów broni utrudniała zaopatrzenie i szkolenie, już od 1919 roku prowadzono prace nad wyborem jednego typu karabinu. Ostatecznie po przyznaniu Polsce przez Radę Ambasadorów gdańskiej filii zakładów Mausera, przyjęto do uzbrojenia karabin Gew98 (niemiecka wersja Mausera M1898) jako wz.98. Maszyny gdańskiej fabryki przewieziono do Warszawy do nowo utworzonej Państwowej Fabryki Karabinów. Produkcję w nowych zakładach rozpoczęto w lipcu 1922 roku.

Już dwa lata później produkcję karabinów wz.98 wstrzymano. Analiza Doświadczeń pierwszej wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej sprawiły, że do uzbrojenia postanowiono wprowadzić w miejsce karabinu karabinek. Podstawą do jego opracowania stał się niemiecki Kar98a (Kar98AZ). Polski karabinek wz.98 różnił się od niego tylko drobnymi szczegółami technicznymi.

Eksploatacja karabinka wz.98 w jednostkach wykazała, że uzbrojenie piechoty w broń pierwotnie projektowaną dla artylerzystów i saperów nie jest dobrym rozwiązaniem. Za największą wadę uznano słabe mocowanie bagnetu w karabinku wz.98(utrudniało to wykorzystanie kbk w walce wręcz, bagnety często wyłamywały się z gniazd gdy napotykały twarde obiekty np. kości)oraz nadmierny odrzut (zbyt mała masa). Dlatego postanowiono opracować nowy wzór broni o cechach pośrednich pomiędzy karabinem a karabinkiem (tzw. krótki karabin).

Prace konstrukcyjne zakończono w 1929 roku. Nowy karabinek (często określany jako karabin) wz.29 miał konstrukcję opartą na karabinku wz.98. Nowe było skrócone łoże, kowadełko (tzw. babka) do rozbierania zamka na kolbie i podstawa bagnetu wz.29, a także lufa z nowego, wytrzymalszego stopu oraz wzmocniona komora zamkowa w miejscu mocowania lufy i ryglowania zamka. Wprowadzono także szereg drobnych zmian w konstrukcji niektórych części zamka, co pozwoliło zwiększyć tolerancję wymiarową (wszystkie części kbk wz.29 były w pełni zamienne). Istniały dwie wersje karabinka, piechoty z zamkiem rączką prostą i kawalerii z zamkiem z rączką zagiętą do dołu.

Produkcję nowej broni rozpoczęto w 1930 roku w Państwowej Fabryce Broni w Radomiu. W warszawskiej Zbrojowni nr 2 przebudowano także do standardu kbk wz.29 część kbk wz.98. Pomimo uruchomienia w 1936 roku produkcji karabinów wz.98a, produkcję karabinków wz.29 kontynuowano do września 1939 roku. Łącznie wyprodukowano ok. 264 000 kbk wz.29 (w tym znaczną część na eksport - wz.29e bez oznaczeń fabryki, sprzedawane min. do Hiszpanii i Afganistanu).

W czasie kampanii wrześniowej kbk wz.29 okazały się bronią porównywalną z niemieckimi Kar98k. Po zakończeniu wojny obronnej znalazły się one na uzbrojeniu partyzantki. Zdobyte egzemplarze karabinka wz.29 zostały także przyjęte do uzbrojenia przez Wehrmacht jako Gewehr 298(p).

Opis techniczny
Karabinek wz.29 był indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Ryglowanie za pomocą trzech rygli, dwóch głównych w przedniej części trzonu zamka i jednego pomocniczego w jego tylnej części. Zasilanie ze stałego, dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności pięciu naboi. Bezpiecznik zamocowany z tyłu zamka nad kurkiem nastawny, skrzydełkowy, trzypozycyjny. Od lewej odbezpieczony, do rozkładania i zabezpieczony (zamek i kurek zablokowane). Przyrządy celownicze składały się z trójkątnej muszki i szczerbinki na suwaku skalowanej od 100 do 2000 metrów co 100 metrów. Broń była wyposażona w bagnet nożowy wz.29.